De fantastische verspilling van vrije tijd

In de vakantie krijgt men plotseling een zee van vrije tijd. Van tevoren had ik me voorgenomen die tijd goed en verstandig te gebruiken: ik zou gaan hardlopen, talloze boeken lezen, mijn kamer grondig schoonmaken. Na de vakantie zou ik een herboren persoon zijn, klaar om het studentenleven in te gaan met frisse moed. Ik zou de conditie hebben van een Nigeruaanse sprinter en ik zou bijna high zijn van de hoeveelheid schoonmaakmiddel die gebruikt is bij het schoonmaken van mijn kamer.
Maar nu mijn vakantie binnen een paar weken tot zijn einde loopt, kom ik erachter dat geen van mijn voornemens volledig gelukt is. Sterker nog, sommige dingen die ik wilde doen, ben ik compleet vergeten. Mijn kamer is nog altijd een rotzooi en ik heb mijn sportschoenen nog niet eens aangehad.
Ik vraag me af waar die hele zee van tijd gebleven is. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik talloze uren verspild heb met het voor me uit staren, maar dat ik daar zoveel tijd mee zou kunnen laten verdwijnen, dat verbaast me enigszins.
Misschien komt het door die eindeloze planning in de laatste weken voor de vakantie. Misschien komt het doordat ik geen vrije tijd aan kan. En heel, heel misschien komt het, omdat ik blij ben dat ik even niks mag doen. Lui zijn is ook een kunst (en een nuttige tijdsbesteding).