Ik ben geen slimme televisiekijker

Het is onvermijdelijk dat je op een dag, op een onbewaakt moment tijdens het kijken van televisie, wordt overvallen door een reclameblok. De slimme televisiekijker zapt weg tot deze afschuwelijke zes tot zeven minuten voorbij zijn, maar ik ben geen slimme televisiekijker. Als ik wegzap, bedenk ik me pas na een half uur dat ik nog een programma aan het kijken was en dan is het al lang weer afgelopen. Dat werkt niet en daarom ben ik gedoemd om reclames te kijken. Dit heeft een aantal gevolgen:
1. Ik heb een afschuwelijke hekel aan reclames en daarom barst ik af en toe uit in woede-aanvallen bij het zien ervan. Ik wou dat ik overdreef, maar het is echt zo. Ik kan ontzettend boos worden van die reclames waarin vrouwen van het type 'extra dun, sexy en huismoeder' een product aanprijzen met hun tandpastaglimlach. Maar er zijn wel meer erge reclames. Vrijwel allemaal krijgen ze een bijpassende sarcastische opmerking die ik afwissel met gezucht en boze blikken.
2. Omdat ik elke dag een bepaald aantal uur verspil met het kijken van reclames, ken ik ze vrijwel allemaal. Ik kan er zelfs een aantal helemaal naspelen. Dit heeft ertoe geleid dat ik meer dan gewoonlijk rare blikken toegeworpen krijg en dat mensen zich zorgen beginnen te maken over hoe veel tv ik kijk. Ook leidt het tot situaties als deze:
Ik: "... Dat was echt enorm grappig zeg, net als uit de reclame!"
Persoon: "Welke reclame?"
Ik: "Je weet wel, die reclame van dat ene bedrijf. Met die puppy."
Persoon: ???
Ik: ... "Zoveel tv kijk ik echt niet hoor."
Persoon, kijkt met rollende ogen weg: "Natuurlijk niet."
Toch zit er een positieve kant aan deze nachtmerrie. Ik weet als geen ander hoe lang zes minuten kunnen duren. Maar dat niet alleen. Er is bijna niemand die het meer kan waarderen wanneer een programma weer begint. En op dat moment besef ik me ineens dat ik nog naar de wc moest.