Niks van aantrekken!

Ik doe mijn kledingkast open. Een ongetraind oog ziet misschien een lading kleding, een nog grotere lading schoenen (je kunt nooit te veel schoenen hebben) en een wasmand waar zelfs de vliegen angstvallig vandaan komen. Maar het ongetraind oog ziet het fout! Ik zie namelijk dit: helemaal niks. Ik heb niks om aan te trekken.
Het zou niet erg zijn als dit eens in de zoveel tijd zou gebeuren. Als dat het geval zou zijn, dan zou ik zelfs een voor-als-ik-niks-heb-om-aan-te-trekken-outfit aanschaffen, maar het is veel ernstiger. Ik heb dit bijna dagelijks. Want wat voor een dag is het nou eigenlijk? Op het nieuws zag ik allemaal vrolijke zonnetjes over het land verspreid, maar wanneer ik uit mijn raam kijk, zie ik een grote grijze wolk die alle blauwe lucht opslokt. En heb ik dit vest niet al heel vaak aangehad? Wat zullen de mensen wel van me denken? Ik zie ze elkaar al aanstoten en zeggen: "Zie je? Nu draagt ze dat vest alweer! Wat een sloeber".
En zo kies ik systematisch voor de verkeerde kleding. Ik vertrouw de donkere wolk buiten en trek een trui aan, maar na vijf minuten op de fiets gutst het zweet al van mijn voorhoofd af, om maar niet te spreken van de lucht die van mijn oksels wegdrijft. Op die momenten wens ik voor een nieuwe gardarobe en een stylist die me vertelt wat ik aan kan trekken en wat "zó vorig seizoen was". En voor een goede deodorant.